ჯანდაცვა რომ დიდი ფუფუნებაა, საქართველოს მოქალაქეებმა საკუთარ ტყავზეც იციან. მეორე მხრივ, მაინცდამაინც, ვერც დაზღვევის კულტურით გამოვირჩევით, თუმცა, რომც გამოვირჩეოდეთ, რაკი ინდივიდუალური დაზღვევა კორპორატიულზე ძვირი ჯდება, დაქირავებით დასაქმებული კი, ორ მილიონზე მეტი შრომისუნარიანი მოსახლეობიდან მხოლოდ 550 000-ია, ჯანმრთელობას სრულფასოვნად მაინც ვერ დავიზღვევთ. ოღონდ, ეს არ ნიშნავს, რომ სადაზღვევო სექტორი არ ვითარდება. როგორია ჩვენი ჯანდაცვის დაზღვევის პერსპექტივა, რამდენად ადეკვატურია სადაზღვევო კომპანიების მიერ შემოთავაზებული პროდუქტები და აქვს თუ არა დაზღვეულებსა და დასაზღვევებს მართებული მოლოდინები სადაზღვევო სექტორისადმი – თემას სადაზღვევო ასოციაციის ხელმძღვანელი დევი ხეჩინაშვილი განგვიმარტავს.– სადაზღვევო კომპანია „იმედი L“ იმიტომ ხომ არ გააძევეს ბაზრიდან, რომ მომსახურების კომფორტული პირობები ჰქონდა? ანუ, ისარგებლებდი სამედიცინო მომსახურებით და შემდეგ კომპანია გინაზღაურებდა თანხას შენი სადაზღვევო პაკეტის შესაბამისად.– არა,უბრალოდ, „იმედი L-მა“ საკუთარ თავზე ჰოსპიტალური მშენებლობის ძალიან დიდი ვალდებულება აიღო – ათი საავადმყოფოს აშენება.– აიღო თუ ააღებინეს?– იბრძოლა იმისთვის, რომ აეღო. არის მოსაზრება, რომ სადაზღვევოებს საავადმყოფოების მშენებლობა აიძულეს, მაგრამ, რეალურად, შემდეგ, მათ, ყველამ, იბრძოლეს ამ უფლების მოსაპოვებლად. მართალია, დაინახეს ამაში რისკიც, მაგრამ, დაინახეს დიდი შანსიც.– მონოპოლისტობის შანსი: თვითონ დააზღვევს, თავის კლინიკაში უმკურნალებს, წამლებსაც თავის შემოტანილს გამოუწერს და სხვა და სხვა?– ეს არ არის მონოპოლისტობა, ამას მომავალში დაერქმევა…
